در این ارائه که در تاریخ  ۳ بهمن ماه ۱۳۹۹ برگزار گردید عملکرد آسترهای دوره اخیر آسیاهای نیمه خودشکن فاز ۱  و ۲ و رویه تعویض آنها در دی ماه ۱۳۹۹ مورد بررسی قرار گرفت.

در ابتدا شکل کلی آسیای نیمه خود شکن فاز یک و نحوه ی قرار گیری آسترها در آن آورده شد که آسترهای سری قبل تغییری در ارتفاع و زاویه داده نشده بود و ارتفاع بالابری ۲۰ و زاویه ی ۳۰ درجه برای آن ها در نظر گرفته شده بود.

شکل ۱ : آسترهای آسیای نیمه خودشکن فاز ۱

در ادامه  مقایسه‌ای بین وضعیت آسترهای بدنه‌ی آسیای نیمه خودشکن فاز یک در دوره قبل یعنی از بهمن ۹۸ تا تیر۹۹ و از تیر ۹۹ تا دی ۹۹ انجام گرفت  که در شکل‌های زیر زمان عملیاتی و تناژ کلی و متوسط هر دوره مشاهده می‌شود.

شکل ۲: وضعیت آسترهای بدنه‌ی آسیای نیمه خودشکن فاز ۱

از طریق اسکنر سه بعدی در طول عمر آسترها وضعیت سایش آن ها اندازه گیری می شد و میزان سایش در طول آسیا و ساعت کارکرد های مختلف بدست می آمد. مقایسه‌ی دیگری از نظر میزان سایش آسترها دوره‌های قبل و بعد صورت گرفته که طبق جدول زیر میزان سایش به ازای ۱۰۰۰ ساعت (میلی متر) در سری آستر دی ۹۹ برابر ۳۱ میلی متر می‌باشد.

جدول ۱ : میزان سایش آسترهای بدنه آسیای نیمه خودشکن فاز۱ برای دوره‌های مختلف

در حال حاضر آسترهای آسیای نیمه خودشکن فاز ۱ به صورت دو قطعه می‌باشد که مدت زمان تعویض آسترهای بدنه آسیای نیمه خودشکن ۱ در این دوره و دوره‌ی قبل برابر ۵۱ و ۵۵ ساعت می‌باشد و در مقایسه‌ با طرح قبلی ( آسترهای سه قطعه) که زمان تعویض آنها  در آخرین دوره برابر ۷۲ ساعت بوده حدود ۲۰ ساعت در زمان تعویض آسترهای بدنه صرفه جویی شد که این معادل ۴/۲ میلیارد تومان سود خالص می‌باشد.

ارتفاع بالابر در آسترهای بدنه آسیای نیمه خودشکن فاز یک برابر ۲۰۰ میلی متر بوده که بنابر اهدافی همچون افزایش زمان عمر آسترها و هماهنگ شدن زمان تعویض آسترهای دو آسیا ارتفاع بالابر ۲۰ میلی متر افزایش پیدا کرد. شکل زیر نمایی از نقشه‌ی طرح اصلاح شده می‌باشد.

شکل ۳ : نمای جانبی از ارتفاع بالابر آسترهای بدنه آسیای نیمه خودشکن فاز ۱

 در این دوره از تعویض آستر همراه آستر بدنه آسترهای بیرونی و گوشه سر ورودی  تعویض گردید که این تعویض به مدت ۳۵ ساعت طول کشید.

یکی دیگر از کارهای انجام شده در بحث طراحی آسترها اصلاح آسترهای ورودی آسیای نیمه خودشکن می‌باشد که این اصلاحات به شرح زیر می‌باشد:

اضافه کردن قسمت سایشی آستر میانی به آستر بیرونی (جلوگیری از تعویض آستر میانی)

کاهش ارتفاع دو سمت آستر بیرونی (۴۰ سانتی متر)

حذف ارتفاع بالابری آستر میانی

با این اصلاح دیگر نیازی به تعویض آسترهای سرورودی به آسیای نیمه خودشکن نمی‌باشد به این دلیل که در منطقه‌ی سایش قرار نمی‌گیرد و همچنین با کاهش ارتفاع بالابری از وزن این آسترها هم کاسته می‌شود. شکل زیر نمایی از طرح قدیم و طرح پیشنهادی آسترهای سرورودی می‌باشد.

شکل ۴:  طرح قدیم و پیشنهادی آسترهای سرورودی آسیای نیمه خودشکن

مدت زمان تعویض آسترهای خروجی ( ۶ عدد بالابر پالپ و شبکه) آسیای نیمه خودشکن فاز ۱ در این دوره برابر ۸۴ ساعت می‌باشد و  این زمان برای دوره‌های قبلی مرداد ۹۹ و بهمن ۹۸ برابر ۵۵ و ۷۷ ساعت می‌باشد.

در نصب شبکه‌های خروجی ترکیبی از اندازه‌های مختلف استفاده شده است که جدول زیر مقایسه‌ای بین  اندازه‌های مختلف  شبکه‌ها نصب شده در دوره‌‌ی قبلی و اخیر می‌باشد.

جدول ۲: نحوه‌ی قرار گیری شبکه خروجی آسیای نیمه خودشکن فاز ۱

یکی از مشکلاتی که در این دوره از تعویض آستر مشاهد شده مناسب نبودن چسب لاستیک‌های  پشت آستر بدنه بوده است که دلیل آن می‌توان نامناسب بودن چسب مورد استفاده در فصل زمستان عنوان کرد. در شکل های زیر مقایسه‌ای بین لاستیک‌های چسبیده شده در اورهال مرداد ماه و این دوره مشاهده می‌شود.

شکل ۵:  لاستیک های چسبیده شده پشت آستر

در دورهای قبل پیچ ‌های با طول زیاد و کم مشاهده می‌شود که  که به نوبه‌ی خود مشکلاتی به همراه دارد و برای سفت کردن پیچ‌های با طول زیاد از چند قابلمه‌ای استفاده می‌کنند که این کار باعث شل ماندن پیچ می‌گردد. در شکل زیر نمایی از پیچ با طول زیاد و کم استفاده شده مشاهده‌ می‌گردد.

                                                                                الف                   ب

شکل ۶: الف) پیچ‌های با طول زیاد ب ) پیچ‌های با طول کم

در این دوره از تعویض آستر  اندازه‌ی پیج‌های مورد استفاده مناسب می‌باشد. شکل زیر نمایی از پیچ‌های  با اندازه مناسب استفاده شده در این دوره از تعویض آستر مشاهده می‍‌شود.

شکل ۷: پیچ نصب شده‌ با طول مناسب

یکی از موارد مشاهد شده در بالابر‌های پالپ خصوصا در مورد فاز یک جابجایی بالابر پالپ و فاصله افتادن بین شبکه ها می باشد. پیشنهاد موجود جهت رفع این مشکل فلزی کردن قسمت روی بالابرهای پالپ می باشدکه تصویر آن در زیر آورده شده است.

شکل ۸: بالابر پالپ با رویه ی فلزی

یکی دیگر از موارد هر دو فاز خوردگی گوشه و در محل برگشت جریان می‌باشد که در نتیجه این مشکل به قسمت انتهایی بالابر پالپ یا به عبارتی محل خوردگی جهت تقویت انحنا داده شد. در شکل زیر طرح پیشنهادی آورده شده است.

شکل ۹ :  بالابر پالپ طرح پیشنهادی

در ادامه  مقایسه‌ای بین وضعیت آسترهای بدنه‌ی آسیای نیمه خودشکن فاز دو  در دوره قبل (از بهمن ۹۸ تا تیر۹۹ ) و از تیر ۹۹ تا دی ۹۹ انجام گرفت  که در شکل‌های زیر زمان عملیاتی و تناژ کلی و متوسط هر دوره مشاهده می‌شود.

شکل ۱۰: وضعیت آسترهای بدنه آسیای نیمه خودشکن فاز ۲

مقایسه‌ی دیگری از نظر میزان سایش آسترها دوره‌های قبل و بعد صورت گرفته که طبق جدول زیر میزان سایش به ازای ۱۰۰۰ ساعت (میلی متر) در سری آستر دی ۹۹ برابر۳۴میلی متر می‌باشد.

جدول ۳: میزان سایش آسترهای بدنه آسیای نیمه خودشکن فاز۲ برای دوره‌های مختلف

در این دوره  تعویض آستر بدنه (۹۶ عدد) آسیای نیمه خودشکن فاز ۲حدود ۵/۵۲ ساعت طول کشید.

یکی از مشکلات عمده تعویض آستر بدنه فاز ۲ ، نامناسب بودن اندازه تورفتگی آسترها بوده است که این موارد در دوره‌های قبل بهمن ۹۶ و مرداد ۹۹ اتفاق افتاده است. از این آسترها فقط ۲۶ ردیف نصب و بقیه ردیف‌ها (۲۲ ردیف) بدلیل مشکل عنوان شده را از شرکت دیگر نصب گردید.

در کنار آسترهای بدنه آسترهای میانی سرخروجی  نیز تعویض شدند که مدت زمان آن برابر ۱۳ یاعت بوده. بدلیل مشکلات مشاهده شده در آسترهای میانی  و ایجاد طرحی که بتوان ازآن حداکثر استفاده را برد پیشنهاد‌ی داده شد این پیشنهاد به صورت زیر می‌باشد که محل قرار گیری پیچ‌های آستر میانی اصلاح  و در مرکز و در راستای یکدیگر قرار گیرند. شکل زیر نمایی از  آستر میانی سرورودی آسیای نیمه خودشکن ۲ می‌باشد.

شکل۱۱: آستر میانی سر خروجی

 مدت زمان  تعویض شبکه و بالابر پالپ برای این دوره برابر ۶۳ ساعت می‌باشد.

در نصب شبکه‌های خروجی ترکیبی از اندازه‌های مختلف استفاده شده است که جدول زیر مقایسه‌ای بین  اندازه‌های مختلف  شبکه‌ها نصب شده در دوره‌‌ی قبلی و اخیر می‌باشد.

جدول ۴: نحوه‌ی قرار گیری شبکه خروجی آسیای نیمه خودشکن فاز ۲

نبود محل مناسب جهت انداختن بالابر پالپ  یکی از مشکلات مربوط به تعویض آستر بالابرهای پالپ فاز ۲ می‌باشد که نیاز به جوشکاری از درون جهت رفع این مشکل بوده است.

یکی  مشکلات  مشاهده  شده فاصله‌ی ایجاد شده بین شبکه‌های خروجی آسیاهای نیمه خودشکن می‌باشدکه این امر باعث خروج گلوله‌های داخل آسیا می‌شودکه برای رفع این مشکل  یک سری  گوه  بین فاصله‌های ایجاد شده جوش داده شد.  متوسط زمانی توقف آسیاهای نیمه خودشکن در مدت کارکرد بهمن ۱۳۹۸ تا مرداد ۱۳۹۹ جهت رفع این مشکل برابر ۴۰ ساعت بوده است.

جوش دادن گوه برای رفع فاصله‌های ایجاد شده کارساز نبوده به همین خاطر طرح شبکه‌های مورد استفاده اصلاح گردید و از شبکه‌های با عرض بیشتر استفاده شد در زیر نمایی از شبکه‌های با عرض بیشتر مشاهده می‌شود.

شکل ۱۲ : شبکه‌های با عرض بیشتر

استفاده  از جرثقیل‌های سقفی کارخانه برای انجام سایر اقدامات یکی از مشکلاتی است که در تعویض آستر وقفه زمانی ایجاد می‌کرد. در سایر کارخانه‌ها برای رفع این مشکل  در کنار قسمت‌های مختلف آسیا جرثقیل نصب می‌شود در زیر نمایی از  نصب جرثقیل در نواحی مختلف آسیا مشاهده میشود.امید است در ادامه این کار نیز برای آسیاهای سرچشمه انجام شود.

شکل ۱۳: نصب جرثقیل در نواحی مختلف آسیای نیمه خودشکن

در جلسه ای که در روز پنج شنبه ۲۷شهریور ۱۳۹۹برگزار شد به بررسی و تحلیل تناژ و عیار بار ورودی به کارخانه و همچنین تناژنسبی خوراک رافر،وکلینرها و مقدار بارکشی پرداخته شد.

۱-تناژ و عیار بار ورودی به کارخانه مولیبدن در سال های   1397،۱۳۹۰و۱۳۹۹

و مقایسه آنها با مقدار طراحی

شکل۱ نشان دهنده تناژ روزانه ورودی به کارخانه مولیبدن در سال های مختلف می باشد و همچنین تناژ روزانه ورودی به کارخانه، طبق طرح با خط سبز رنگ مشخص شده است(۲۸۶۴تن).

با بررسی تناژ ورودی به کارخانه در سال های مختلف و مقایسه با طراحی مشخص شد که تناژ ورودی کارخانه مشکل ساز نیست و در واقع در محدوده قابل قبول و مجاز قرار دارد.

شکل۲، عیار خوراک تازه ورودی به کارخانه مولیبدن و همچنین عیار خوراک رافر طی سال های مختلف را نشان می دهد.

که به دلیل بارهای برگشتی، عیار ورودی به رافر بیشتر از خوراک تازه می باشد.

عیار خوراک تازه به کارخانه مولیبدن مطابق طراحی نیز با خط سبز رنگ نشان داده شده است.(۰٫۵%)

با اینکه در سال ۹۹عیار خوراک ورودی کمتر از سال های قبل شده است اما باز هم قدری بیشتر از مقدار طراحی می باشد. پس از این جهت نیز مشکل خاصی وجود ندارد.

اما باید توجه داشت که در شرایط حساس(مثلا کم شدن عیار خوراک ورودی)، تاثیر استاندارد و اصولی کارکردن به خوبی نمایان می شود.

همچنین با بررسی تناژ روزانه خوراک تازه و عیار خوراک رافر با ظرفیت طراحی شده برای کارخانه با توجه به نمودار ظرفیت – عیار به دست آمده توسط مهندس پورکانی (که پایین تر از خط قرمز محدوده مجاز می باشد.) این نتیجه حاصل شد که ما در سال ۱۳۹۹کاملا در محدوده مجاز هستیم.

اما باتوجه به نمودار و اینکه طول مستطیل در راستای محور افقی بیشتر است، نشان از نوسانات زیاد در تناژ می باشد که در ادامه دلیل این امر توضیح داده می شود.

با مطالبی که بیان شد، پس ما از نظر عیار و تناژ ورودی به کارخانه مشکلی نداریم .

قابل ذکر است ما در این بررسی ها تناژ ورودی را به صورت روزانه بررسی کردیم.

 از آنجا کارخانه مولیبدن به نوسانات بسیار حساس می باشد آیا با بررسی ساعتی نیز به همین نتایج دست خواهیم یافت؟

در همین راستا نوسانات بار ورودی با بررسی بار ارسالی از تیکنر های مس- مولیبدن طی ۳۱روز پایش مداوم مورد بررسی قرار گرفت که نتایج قابل توجهی داشت:

همانطور که از نمودار های۴ مشخص است، نوسان دانسیته بار ارسالی از تیکنر های مس-مولیبدن شمال و جنوب زیاد نمی باشد .

همچنین تعداد روزهای سیرکوله بسیار اندک می باشد .

اما در تیکنر های مس-مولیبدن فاز۱و۲ ، همانطورکه از شکل۵ مشخص است، دارای نوسان بالا در دانسیته است همچنین تعداد روزهای سیرکوله خیلی زیاد است .

که این امر نوسان شدیدی را در کارخانه مولیبدن به وجود می آورد.

۲-مقدار بارکشی و ایجاد باردرگردش بین کلیینر۱ و رافر

دومین مساله ای که منجر به بروز مشکلات و حساسیت در کارخانه مولیبدن می شود، مقدار بارکشی بیش از حد از رافر و به طبع به وجود آوردن یک باردرگردش است.که باعث افزاش دبی خوراک کلینر۱ و به دنبال آن کاهش زمان ماند در کلینر۱می شود که تاثیر مستقیم درکیفیت محصول دارد.

شکل۶ که تناژ نسبی کنسانتره رافر به خوراک تازه ، همچنین تناژ نسبی باطله کلینر۱به خوراک تازه در سال های مختلف را نشان می دهد، به خوبی نمایانگر بارکشی زیاد از رافر و ایجاد بار در گردش بین رافر و کلینر۱است.(مخصوصا در سال۹۷)

همچنین این بارکشی زیاد از رافر منجر به سر ریز مخازن پمپ رافرکانس ها و مخازن باطله کلینر ۱ به کف کارخانه می شود که در پی آن افزایش حساسیت مدار به نوسانات خوراک دهی (تناژ و عیار) به کارخانه و در نتیجه از دست دادن یک مرحله کلینر(کلینر۱) و به دنبال آن افت عیار محصول مدار۲۴ ساعته را منجر می شود.

کنفرانس مهندسی معدن ایران در تاریخ ۳۰ بهمن الی ۱ اسفند ۱۳۹۸ در شهر بیرجند و دانشگاه این شهر برگزار شد. این کنفرانس  با حضور اساتید مهندسی معدن، دانشجویان و فارغ التحصیلان این رشته از نقاط مختلف کشور در چهار بخش اکتشاف، فرآوری ، استخراج و مکانیک سنگ برگزار شد.

بیش از ۲۰۰ مقاله در این دور ارائه شد که سهم مرکز تحقیقات کاشی گر ۴ مقاله سخنرانی و ۱۴ مقاله  پوستری در بخش فرآوری بود. همچنین جناب دکتر پارساپور و مالکی مقدم به عنوان داورهای بخش سخنرانی فرآوری  از مرکز تحقیقات کاشی گر حضور داشتند.

گزارش تصویری از این کنفرانس در ادامه قابل مشاهده می باشد.

صبح امروز، چهارشنبه مورخ ۲۳ تیر ۱۳۹۵، مدیر دفتر فنی و مهندسی شرکت گهر زمین، به همراه مدیر بومی سازی این شرکت، از مرکز تحقیقات فرآوری مواد کاشی گر بازدید نموده و از نزدیک با امکانات و دستاوردها و پژوهشگران این مرکز آشنا شدند.

در این جلسه که با حضور دکتر صمد بنیسی، دکتر پارساپور و دکتر مالکی مقدم و پژوهشگران مرکز برگزار گردید، این عزیزان با برخی دستاوردهای مرکز، از جمله دستاوردهای نرم افزاری، تجهیزات آزمایشگاهی، تجهیزات کنترل و مدلسازی و برخی پروژه های صنعتی موفق انجام شده توسط مرکز آشنا شدند.

شرکت سنگ آهن گهر زمین در سال ۱۳۸۳ به منظور بهره برداری از آنومالی سنگ آهن شماره ۳ گل گهر تاسیس گردید و هم اکنون بعنوان یکی از شرکت های اصلی در مجموعه معدنی و صنعتی گل گهر مشغول به فعالیت موثر می باشد.